Εκφράζοντας τις ανησυχίες για τις αλλεπάλληλες αναπροσαρμογές των ασφαλίστρων, ο ΣΠΑΤΕ εκφράζει δημόσια σε ανακοίνωσή του, τον προβληματισμό και την ανησυχία του αναφορικά με τις επιπτώσεις στη διατήρηση των ασφαλιστήριων συμβολαίων υγείας.
Σύμφωνα με την δημοσίευση:
Ο Υπουργός Ανάπτυξης, κ. Άδωνις Γεωργιάδης, επιχείρησε, μέσω της αλλαγής του Ν. 4738/2020 (άρθρο 268) και σε συνδυασμό με το Π.Δ. 13/2022, να θεσμοθετήσει κανόνες όπου η υιοθέτηση σταθερών παραγόντων αύξησης, όπως π.χ. ο Ενιαίος Δείκτης Υγείας, θα περιορίσει τις αυθαίρετες αυξήσεις ασφαλίστρων συμβολαίων υγείας.
Τι συμβαίνει όμως σήμερα, δύο χρόνια μετά την αλλαγή του νόμου και έναν χρόνο μετά την έκδοση του Π.Δ. 13/2022; Έχει περιοριστεί αυτό το φαινόμενο; Ποια είναι η ερμηνεία που δίνουν οι Ασφαλιστικές Εταιρείες στην παράγραφο 4 του άρθρου 268: «Οι παρ. 2 και 3 ισχύουν και για μακροχρόνιες συμβάσεις ασφάλισης υγείας που έχουν καταρτισθεί µέχρι την έναρξη ισχύς του παρόντος µε εξαίρεση συμβάσεις, στις οποίες είτε δεν προβλέπεται αναπροσαρμογή ασφαλίστρων είτε προβλέπεται σταθερή αναπροσαρμογή ασφαλίστρων»;
Λαμβάνοντας υπόψιν τις πρόσφατες αυξήσεις που εφάρμοσαν Ασφαλιστικές Εταιρείες στα Ασφαλιστήρια Υγείας, διαπιστώνουμε δυστυχώς ότι το φαινόμενο παραμένει, με αποτέλεσμα ιδιαίτερα οι Ασφαλισμένοι με ηλικία μεγαλύτερη των 60 ετών να νιώθουν σήμερα εγκλωβισμένοι, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια, για να διατηρήσουν τα ασφαλιστήρια συμβόλαιά τους παρά τις σημαντικές αυξήσεις.
Ο ΣΠΑΤΕ, με γνώμονα πάντα την προστασία του καταναλωτή, την προστασία των χαρτοφυλακίων των συναδέλφων και αναγνωρίζοντας παράλληλα την ανάγκη οι ασφαλιστικές εταιρείες να διαθέτουν επαρκή κεφάλαια για τη βιωσιμότητα των προγραμμάτων αυτών, ώστε να παρέχουν υπηρεσίες στους ασφαλισμένους που ανταποκρίνονται στους όρους των συμβολαίων υγείας τις καλούν, να προχωρούν σε αυξήσεις μόνο εντός του εύρους των επιτρεπόμενων δεικτών και παραγόντων όπως αυτοί ορίζονται στο εκδοθέν Π.Δ.
Αξίζει, τέλος, να αναφερθούμε και στην πρακτική διαφορετικής τιμολόγησης που εφαρμόζουν τα νοσηλευτικά ιδρύματα όταν για την ίδια υπηρεσία διαθέτουν διαφορετικό τιμολόγιο ανάλογα με το ο αν ο ασθενής προσέρχεται ως ιδιώτης ή ως Ασφαλισμένος μέσω ασφαλιστικής εταιρίας. Όπως είναι εύκολα αντιληπτό η πρακτική αυτή επηρεάζει σημαντικά το κόστος αποζημιώσεων των ατομικών και όχι μόνο νοσοκομειακών προγραμμάτων, καθώς αποτελεί τον σοβαρότερο παράγοντα για τη διαμόρφωση της ποσοστιαίας μεταβολής του ασφαλίστρου. Κρίνεται πλέον απαραίτητο να ανοίξει ο διάλογος για την επαναξιολόγηση των συμβάσεων (για ατομικά ή/και ομαδικά ασφαλιστήρια) που διατηρούν οι Ασφαλιστικές Εταιρείες.
