Γράφει η Δήμητρα Καφαδάρη,

Απέχουμε και απέχουμε από πολλά επεισόδια και διαδικασίες της σύγχρονης πραγματικότητας. Είτε αυτό πρόκειται για απόφαση βασισμένη στις ιδεολογίες μας είτε μία διαχρονική συνήθεια που, όπως και πολλά άλλα σε αυτή την χώρα, δεν αλλάζει. Χαρακτηριστικό κα μάλιστα διαχρονικό παράδειγμα; Οι εκλογικές διαδικασίες.

Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου καταγράφθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής, της τάξης του 47,17%! Αυτό το ποσοστό ξεπερνάει σημαντικά το ανάλογο των εκλογών του 2015, όπου και κατείχε την πρωτιά μέχρι προσφάτως. Αν η αποχή ήταν κόμμα με λίγα λόγια, σίγουρα θα καταλάμβανε την πρώτη θέση και μάλιστα αυτοδύναμα!

Πολλοί θα συμφωνήσουν πως πλέον καταντάει τραγικό πως τα τελευταία 14 χρόνια το ποσοστό της αποχής δεν λέει να πέσει κάτω του 35% κατατάσσοντάς μας στην τελευταία θέση από τους ευρωπαίους ομόλογούς μας όπου η προσέλευση αγγίζει άνω το 70%. Όλοι μας άλλωστε γνωρίζουμε κάποιον ή κάποιους που αποφεύγουν την κάλπη συστηματικά.

Οι λόγοι πίσω από το αποτέλεσμα είναι κάτι το οποίο όλοι μας το γνωρίζουμε ωστόσο δεν πράττουμε. Από τις αρχέγονες διαδικασίες που εμποδίζουν ή στην λιγότερη αποθαρρύνουν πολλούς έως και τα πιστεύω του καθενός, οι δημοκρατικές εκλογές είναι περισσότερο αγγαρεία παρά ουσιαστική απόφαση του καθενός να χρησιμοποιήσει την φωνή του και το δικαίωμά του για το μέλλον αυτού του τόπου. Ο μέσος Έλληνας προτιμά να αποφασίσει κάποιος άλλος γι’ αυτόν παρά να πάρει το μέλλον στα χέρια του. Και αυτό γιατί; Γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να γκρινιάζουμε για τα λάθη άλλων παρά να επωμιστούμε το βάρος των πεπραγμένων μας.

Ας δούμε λοιπόν, συγκεντρωτικά και συνοπτικά, κάποιους από τους λόγους που παρατηρούμε μεγαλύτερη -εκ των συνηθισμένων- αποχή, και γιατί αυτή η κατάσταση αποτελεί πλέον συνήθεια του Έλληνα.

• Ανεξήγητα απαρχαιωμένοι εκλογικοί κατάλογοι: Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Φαίνεται λογικό να υπάρχει μεγάλο ποσοστό αποχής όταν οι εκλογικοί κατάλογοι έχουν να επικαιροποιηθούν μία και πλέον δεκαετία. Σε ορισμένους νομούς ακόμα υπάρχουν πολίτες οι οποίοι απεβίωσαν!
• “Διευκολύνσεις” για Έλληνες του εξωτερικού: Ημιτελής και για ακόμα μία φορά, αναχρονισμένες. Άλλωστε η γραφειοκρατία και οι -χωρίς λόγο- περίπλοκες διαδικασίες είναι πλέον παράδοση
• Αιτήσεις ετεροδημότη: Μία ακόμα περίπτωση γραφειοκρατίας και περίπλοκων διαδικασιών άνευ ουσίας. Φέτος η προθεσμία για την σχετική αίτηση έληξε πριν της εκλογές της 21ης Μαΐου.
• Κόστη μετακινήσεων και ημερομηνίες: Θυμάστε που οι επαναληπτικές ήταν να γίνουν την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου; Πολλοί κανόνισαν έτσι τις δουλείες τους ώστε να μπορούν να παραβρεθούν ωστόσο όταν οι εκλογές μεταφέρθηκαν για πολλούς τα σχέδια δεν μπορούσαν να αλλάξουν. Έπειτα όσον αφορά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, ο κόσμος διασκορπίστηκε. Πολλοί ήταν εκείνοι, και ιδίως οι νέοι, οι οποίοι είτε είχαν εξεταστική είτε έφυγαν για δουλειές της θερινής σεζόν σε νησιά και παραλίες. Παράλληλα η όλη η διαδικασία της μεταφοράς σε εκλογικά κέντρα, η ταλαιπωρία, τα κόστη κ.τ.λ. είναι προβλήματα τα οποία δύσκολα ξεπερνιούνται. Αρκετοί είναι αυτοί οι οποίοι απέχουν, δικαιολογημένα θα λέγαμε, αφού δεν βρίσκουν τον λόγο να “επενδύσουν” χρηματικά αλλά και σε θέμα χρόνου, σε μία διαδικασία μάταιη.
• Οι ιδεoλογίες του καθενός: Το εκλογικό αποτέλεσμα ήδη διαφαινόταν από τις εκλογές του Μαΐου. Για ποιον λόγο, είπαν πολλοί, να προσπαθήσουμε; Σε αυτό ένα μονάχα πράγμα έχω να πω, οι μάχες που δεν πολεμάει κάποιος είναι 100% χαμένες. Ταυτόχρονα όμως πως μπορούν οι άνθρωποι να ψηφίσουν κάποιον σε μία χώρα όπου δεν εμπιστεύονται τους κυβερνόντες, σε μια χώρα όπου κανένα κόμμα δεν αντιπροσωπεύει τους ίδιους και τα συμφέροντά τους;

Η εκλογική κατάσταση στην χώρα, οι διαδικασίες, τα κόμματα, οι κυβερνόντες και όλη η σφαίρα της δημοκρατίας καλύπτεται από ένα πέπλο απελπισίας. Το μέλλον φαίνεται δυσοίωνο σε μία χώρα όπου η μεγαλύτερη παρτίδα των πολιτών της και, τονίζω, ιδιαιτέρως ο νεανικός πληθυσμός της αρνείται να ψηφίσει.

Στις περασμένες εκλογές τα έξι από τα οκτώ κοινοβουλευτικά κόμματα (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ελληνική Λύση και Πλεύση Ελευθερίας), σημείωσαν σημαντική μείωση των ψηφοφόρων τους ενώ ταυτόχρονα αύξηση παρουσίασαν τρία ακροδεξιά κόμματα! Η κατάσταση έχει ξεφύγει… Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, εμείς διαρκώς κάνουμε λανθασμένες κινήσεις, ή ακόμα καλύτερα, δεν κάνουμε τίποτα.